«هیچ کس»

“دلم از اندوه
غمگین است
و کلمات بر دوش قلم
سنگین است
دل من تنگ است
به ژرفای زمستان
چه کسی
عمق زمستان را دید
چه کسی
گریه ی باران را دید
چه کسی
سوختن چوب درختان را
دید
هیچ کس…

م. داداش بهمنی”