استاد شهریار پس از مهاجرت به تهران در سال ۱۳۰۰ تخلص شیوا را برای خود انتخاب کرده بود اما بعد تصمیم گرفت تخلص جدیدی برای خود برگزیند. به‌دلیل ارادات خاصی که به حافظ داشت، دو بار از دیوان غزلیات حافظ تفال زد و هر دو بار کلمه شهریار آمد. از این‌رو تصمیم گرفت این تخلص را برای خود برگزیند.
درخت توت ،بستری آرام
بهر مهمان آفرید.
قبل مهمان ،
نفس باد صبا را طلبید.
میزبان خوشحال و مهمانش
چه غمگین میرسد.
کرم پیله ساز، آزرده از تحقیر
بد گویان رسد.
در آغوش درخت،زاری نمود و
درد دل گفت.
دلی پر داشت از سخره شدن
با یاوه ای مفت.
یقین دارند ، پروانه شدن
افسانه است.
در سخن ها آشکار، این کرم هم
دیوانه است.
گویند پیله اش زندان و پرواز
ناممکن شود.
ندانستند کرم، پروانه گردد پرواز هم
ممکن شود.
هرکه پیله پرواز و پریدن را تنید
بر دور خود،
پرواز کند روزی ،لذت پروانه شدن
خواهد برد.
. معصومه داداش بهمنی.
ماهی پر مدعا ،بر عشق دریا پشت کرد،
در میان قلب خود ،کوچ صحرا کشت کرد.
از عمق دریا ها شنید آواز صیاد،
صیاد از صحرا آواز خوش میکرد، فریاد.
گمان میکردصحرا ،منزلت دارد به دریا،
ندانسته اجابت کرد سفر و کوچ, به صحرا.
صیاد مکار،نوید سفری زیبا دادش به ماهی ،
نفهمید وعده صیاد……..گذب است و واهی.
ماهی پر مدعا بار خود بست ,سفرش آغازشد،
تور صیاد از برای ماهی بی جان زیر انداز شد.
دریا شدش مواج ,خشمش بشد کوبنده برصخره.
دریا شبش دیگر نشد آرام و مواج میکشید نعره.
در سرم بازاری ست ،شلوغ و پرصدا.
دخترک در آن میان اشگ ریزد ،بی صدا.
گیسوانش در باد،پریشان شده بود.
زانوانش در بغل، سر پناهش شده بود.
شامگاهان سر ،بر بالین کابوسی نهاد.
لحافش گرم …،دکان دلش بود کساد.
دستش رها کردند روان گشتن به سویی،
در نهایت ،جدایی را نباشد هیچ سودی.
در حیاط دل خود گوری برای ترسها میگذارم.
کابوس کفن ترس شود آن را
به خاکش میسپارم.
صبر و قرارم را در گلدان گذارم.
زانوانم در بغل نیست ،
خودم بر تو سپارم….
نیک آگاهی چه بود ترس و هراسم،
مرا هرگز نکن گم در شلوغی ،
من بی حواسم.
.معصومه داداش بهمنی.
یاعلی نام تو بردم نه غمی ماند و نه همّی
بابی انت و امّی
گوییا هیچ نه همّی به دلم بوده، نه غمّی
بابی انت و امّی
تو که از مرگ و حیات، این همه فخری و مباهات
علی ای قبله حاجات
منه ده باخدین او شهلا گؤزوله ، من قارا گون،
جورئتیم اولمادی بیر کلمه تمنّایه گلیم.
من جهنم‌ده ده باش یاسدیقا قویسام سنیله ،
هئچ آییلمام کی دوروب جنّت مأوایا گلیم.
ننه قارنیندا سنله ائگیز اولسایدیم اگر.
ایسته‌‌مزدیم دوغولوب بیرده بو دونیایا گلیم.
ایذن وئر توی گئجه‌سی من ده سنه دایه‌گلیم
ال قاتاندا سنه مشاطّه تماشایا گلیم.
سن بو آیلی گئجه‌ده سئیره چیخان بیر سرو اول.
ایذن وئر منده دالینجا سورونوب سایه گلیم.
منه ده باخدین او شهلا گؤزوله ، من قارا گون،
جورئتیم اولمادی بیر کلمه تمنّایه گلیم.
من جهنم‌ده ده باش یاسدیقا قویسام سنیله ،
هئچ آییلمام کی دوروب جنّت مأوایا گلیم.
ننه قارنیندا سنله ائگیز اولسایدیم اگر.
ایسته‌‌مزدیم دوغولوب بیرده بو دونیایا گلیم.
سن یاتیب جنتّی رؤیادا گؤرنده گئجه‌لر،
من ده جنتّده قوش اوللام ، کی او رؤیایا گلیم.
قیتیلیغ ایللر یاغیشی تک قورویوب گؤز یاشیمیز،
کوی عشقینده گرک بیرده مصّلایه گلیم.
سنده صحرایه ماراللار کیمی بیر چیخ نولوکی
منده بیر صئیده چیخانلار کیمی صحرایه گلیم.
آللاهیندان سن اگر قورخماییب اولسان ترسا،
قورخورام منده دؤنوب دین مسیحایه گلیم.
شیخ صنعان کیمی دونقوز اوتاریب ایللرجه،
سنی بیر گؤرمک اوچون معبد ترسایه گلیم.
یوخ صنم ! آنلامادیم ، آنلامادیم ، حاشا من ،
بوراخیب مسجدیمی ، سنله کلیسایه گلیم!
گل چیخاق طور تجلاّیه ، سن اول جلوه‌ای طور،
من ده موسا کیمی اول طوره تجلاّیه گلیم.
شیردیر شهریارین شعری الینده شمشیر،
کیم ، دئیر من بئله بیر شیریله دعوایه گلیم ؟
با صدهزار زخم زبان زنده‌ام هنوز
گردون گمان نداشت به این سخت‌جانی‌ام…
شاه داغیم، چال پاپاغیم، ائل دایاغیم، شانلی سهند´یم
باشی طوفانلی سهند´یم
باشدا حئیدر بابا تک قارلا، قیروولا قاریشیب سان
سون ایپک تئللی بولودلارلا اوفوقده ساریشیب سان
ساواشارکن باریشیب سان
گؤیدن ایلهام آلالی سیرری سماواتا دئیه رسه ن
هله آغ کورکو بورون، یازدا یاشیل دون دا گئیه رسه ن
قورادان حالوا یئیه رسه ن
دؤشلرینده سونالار سینه سی تک شوخ ممه لرده
نه شیرین چئشمه لرین وار
او یاشیل تئللری، یئل هؤرمه ده آینالی سحه رده
عشوه لی ائشمه لرین وار
قوی یاغیش یاغسا دا یاغسین
سئل اولوب آخسا دا آخسین
یان لاریندا دره لر وار
قوی قلمقاش لارین اوچسون فره لرله، هامی باخسین
دوش لرینده هئره لر وار
سیلدیریم لار، سره لر وار
او اتک لرده نه قیزلار یاناغی لاله لرین وار
قوزولار اوتلایاراق نی ده نه خوش ناله لرین وار
آی کیمی هاله لرین وار
گول چیچکدن بزه ننده، نه گلین لر کیمی نازین
یئل اسنده او سولاردا نه درین راز و نیازین
اوینایار گوللو قوتازین
تیتره ییر ساز تئلی تک شاخه لرین چایدا – چمنده
یئل او تئل لرده گزه نده، نه کوراوغلو چالی سازین
اؤرده گین خلوت ائدیب گؤلده پری لرله چیمنده
قول-قاناددان اونا آغ حوله آچار غمزه لی قازین
قیش گئدر، قوی گله یازین
هله نوروز گولی وار، قار چیچگین وار، گله جکلر
سئل – یاغشیدا یویونارکن ده گونش له گوله جکلر
اوزلرین تئز سیله جکلر
قیشدا کهلیک هوسیله، چؤله قاچدیقدا جوان لار
قاردا قاققیلدایاراق نازلی قلمقاش لارین اولسون
یاز، او دؤش لرده ناهار منده سین آچدیقدا چوبان لار
بوللو ، سودلو سورولر، دادلی قاووتماش لارین اولسون
آد آلیب سندن او شاعیر کی سن اوندان آد آلارسان
اونا هر داد وئره سه ن، یوز او مقابل داد آلارسان
تاریدان هر زاد آلارسان
عمر پئیمانه سی اوردا دولا بیلمز
او افق لرده باخارسان نه ده نیزلر، نه بوغازلار
نه پری لر کیمی قولار، قونوب-اوچماقدا نه قازلار
گؤلده چیممکده نه قیزلار
بالیق، اولدوز کیمی گؤل لرده، ده نیزلرده پاریلدار
آبشار مرواری سین سئل کیمی تؤکدوکده خاریلدار
یئل کوشولدار، سو شاریلدار
قصرلر واردی قیزیلدان، قالالار واردی عقیق دن
«رافائل» تابلوسی تک، صحنه لری عهد عتیق دن
دویماسان کؤهنه رفیق دن
جننتین باغ لاری تک باغلاری نین حورو قصوری
دریا قیزلارینا پیغام آپاریرلار
ده نیزین اؤرتوگو ماوی، افقون سقفی سماوی
آینا دیر هر نه باخیرسان : یئر اولوب گؤی له مساوی
غرق اونون شعرینه راوی
غرفه لر، آی، بولود آلتیندا اولار تک گؤرونورلر
گؤز آچیب-یومما، چیراغ لار کیمی یاندیقدا سؤنورلر
صحنه لر چرخ فلک تک بورولوب، گاه دا چؤنورلر
کؤلگه لیک لر سورونورلر
زهره ایواندا الهه شینلینده گؤرونرکن
باخاسان حافظی ده اوردا جلالت له گؤررسن
نه سئور سن
گاه گؤرن حافظ شیراز ایله ایواندا دوروبلار
گاه گؤرن اورتادا شطرنج قورارکن اوتوروبلار
گاه گؤرن سازیله، آوازیله اگلنجه قوروبلار
سانکی ساغر ده ووروبلار
خاجه الحان اوخویاندا، هامی ایشدن دایانیرلار
او نوالرله پری لر گاه اویوب گاه اویانیرلار
لاله لر شعله سی، الوان شیشه رنگی بویانیرلار
نه خومار گؤزلو یانیرلار
قاناد ایستیر بو افق، قوی قالا طرلانلی سهند´یم
ائشید اؤز قصه می، دستانیمی، دستانلی سهند´یم
سنی «حیدر بابا» اول نعره لر ایله چاغیراندا
او سفیل داردا قالان تولکو قووان شئر باغیراندا
شیطانین شیللاغا قالخان قاطیری نوخدا قیراندا
«دده قورقود» سسین آلدیم، دئدیم «آرخامدی» ایناندیم
آرخا دوردوقدا «سهندیم» ساوالان تک هاوالاندیم
سئله قارشی قووالاندیم
«جوشغون»ون دا قانی داشدی، منه بیر هایلی سس اولدو
هر سسیز بیر نفس اولدو
«باکی »داغلاری دا، های وئردی سسه، قیها اوجالدی
© حقوق تمام محتوا محفوظ و برای انجمن ادبی استاد شهریار می باشد.
