ذره ای دردم ده ای درمانِ من
زانک بی دردت بمیرد جانِ من
چون برآید جان ندارم جز تو کس
هم رهِ جانم تو باش آخر نفس
چون ز من خالی بمانَد جایِ من!
گر تو همراهم نباشی، وایِ من
ذره ای دردم ده ای درمانِ من
زانک بی دردت بمیرد جانِ من
چون برآید جان ندارم جز تو کس
هم رهِ جانم تو باش آخر نفس
چون ز من خالی بمانَد جایِ من!
گر تو همراهم نباشی، وایِ من
© حقوق تمام محتوا محفوظ و برای انجمن ادبی استاد شهریار می باشد.
